Prawo Wintera

Prawo Wintera – zjawisko, które prawdopodonie zaszło w języku prabałtosłowiańskim, polegające na tym, że pbsł. samogłoski krótkie *e, *o, *a, *i, *u wzdłużały się przed spółgłoską zwartą dźwięczną nieprzydechową, a sylaba otrzymuje akcent akutowy (wznoszący).

pie. *udreh₂ ‘zwierzę wodne; wydra’ > pbsł. *ūdrā > psł. *vydra > pol. wydra

pie. *sod-éi̯e- ‘powodować, że coś siedzi’ > pbsł. *sōd-éi̯e- > psł. *saditi > pol. sadzić

pie. *h₂ebl- ‘jabłko’ > pbsł. *ābl- > psł. *abl- > pol. jabłko